Otosclerose

Otosclerose is een gehooraandoening waarbij in het middenoor overmatige botgroei plaatsvindt. Dit gebeurt meestal op of bij het gehoorbeentje, ofwel de stijgbeugel. Door deze botgroei kan dit gehoorbeentje helemaal vast komen te zitten, waardoor geluidstrillingen niet goed worden doorgegeven aan het middenoor.
Erfelijkheid speelt een belangrijke rol bij het ontstaan ervan, maar er zijn ook omgevingsfactoren die een rol kunnen spelen. Een virale infectie bijvoorbeeld.

De meerderheid van de mensen met otosclerose, zo'n 70 procent, heeft het aan beide oren, maar de aandoening kan zich ook in slechts één oor voordoen. Wanneer otosclerose niet behandeld wordt, nemen de klachten steeds verder toe.

De symptomen van otosclerose

Otosclerose is niet pijnlijk, maar wel vervelend. Het belangrijkste symptoom van otosclerose is gehoorverlies. Omdat de geluidstrillingen minder goed worden doorgegeven zullen alle geluiden zachter klinken. Het maximale gehoorverlies, als de stijgbeugel door teveel kalkafzetting muurvast zit, is 50 tot 60 db, oftewel redelijk ernstig gehoorverlies.
Wanneer de otosclerose ook het slakkenhuis aantast kan er ook perceptiegehoorverlies optreden. Dit is gehoorverlies door aandoeningen van het slakkenhuis, de gehoorzenuw of zenuwbaan naar de hersenen. In dat geval klinken niet alleen geluiden steeds zachter, maar wordt het ook steeds moeilijker om mensen goed te verstaan óók wanneer zij harder gaan praten.
Andere symptomen die kunnen voorkomen zijn tinnitus (oorsuizen), duizeligheid en evenwichtsklachten, maar gelukkig heeft niet iedereen daar last van.

Hoe kom je er achter?

Slechthorendheid komt niet alleen bij otosclerose voor, maar bij veel gehooraandoeningen. Daarom zal eerst goed moeten worden uitgezocht met welke gehooraandoening iemand kampt.
De KNO-arts zal een uitwendige oorinspectie doen en er zullen diverse gehooronderzoeken plaatsvinden. De standaard gehoortest (audiomtrie) omvat toon- en spraaktesten en testen om te zien hoe het met de beweeglijkheid van het trommelvlies staat. Daarnaast wordt de gehoorbeentjesketen onderzocht. Soms vindt een CT-scan plaats omdat daarmee goed te zien is of er sprake is van kalkafzetting bij de stijgbeugel.
Wanneer de KNO-arts na deze testen niet met 100 procent zekerheid kan zeggen of het om otosclerose gaat, kan ervoor worden gekozen dit via een kijkoperatie te bevestigen, waarbij de behandeling eventueel direct kan worden uitgevoerd.

Is er een behandeling mogelijk?

Alleen in het middenoor én in het binnenoor, afhankelijk van de vorm, kan er iets aan de gevolgen van otosclerose worden gedaan. Het aangedane middenoorbeentje kan worden vervangen door een kunststof prothese, waarmee de werking van het middenoor hersteld wordt. Dit noemen we stapedectomie of stapedotomie. Vaak zijn mensen hierna klachtenvrij, hoewel er dus niets aan de ziekte zelf gedaan wordt. Het kan zijn dat de otosclerose ook na een operatie in het binnenoor gaat optreden. Aan die klachten kan niets gedaan worden.

Er wordt niet altijd voor een operatie gekozen. In sommige gevallen kiest men ervoor af te wachten of de botwoekering spontaan tot stilstand komt. Dit is met name het geval wanneer de klachten nog niet heel ernstig zijn. In het geval van niet-opereren bestaat de behandeling uit het aanmeten van een geschikt hoortoestel om de klachten zoveel mogelijk te compenseren. Bij cochleaire otosclerose, dat is de aantasting van het slakkenhuis, is operatief ingrijpen sowieso niet mogelijk en wordt er standaard voor een hoortoestel gekozen. Is er sprake van volledige doofheid, dan kan er een cochleair implantaat worden geplaatst. Bron(nen): KNO.nl doof.nl plusonline

Naar begin pagina...